از سرگردانی و گمشدن بیمار
گم شدن بیمار آلزهایمری تجربه ناگواری است که ممکن است عواقب ناگوار وصدمات کشندای درپی داشته باشد.
دراین قسمت اقداماتی پیشنهاد میگردد تا از سرگردانی مخاطره آمیز بیمار جلوگیری شده و اقدامات فوری در اینگونه موارد فراهم گردد.
سرگردانی بیمار آلزهایمری هنگامی آغاز میشود که:
1 ـ بیمار دیگر قادر به تشخیص افراد، مکان واشیاء آشنا نباشد.
2 ـ احساس گم شدگی درمحیط های جدید وتغییر یافته کند.
3 ـ تلاش کند که تعهدات سابق خود را مانند سرکار رفتن و یامراقبت ازبچه را همچنان ادامه دهد.
4 ـ داروهایی را مصرف کند که باعث بیقراری و سردرگمی بیمار شوند.
5 ـ تلاش کند که از استرسهای ناشی از صدا، همهمه جمعیت ویا انزوای خود رهایی یابد.
6 ـ در ساعات خاصی از روز یا شب سردرگمی را تجربه کند.
7 ـ بهعلت فقدان فعالیت جسمانی دچار بیقراری شود.
8 ـ از صداها ومناظر ناآشنا ویا توهمات دچار ترس شود.
9 ـ بدنبال چیزهاس خاصی باشد مانند غذا، نوشیدنی،توالت ویا نیاز به همراهی یک دوست .
10 ـ درپی یافتی راههای خروجی منزل باشد.
پیش بینی سرگردانی ومفقود شدن بیمار دشوار استم. با این وجود مراقبین میتوانند با بکارگیری اقداماتی مانف از آن شوند.
برقراری اقدامات روزانه شامل فعالیتهاس هدف دار وتمرینات فیزیکی کافی که میتواند رفتارهای منجر به سرگردانی را کاهش دهد. از بیمار بخواهید که کارهای ساده منزل مانند جارو ومرتب کردن لباسها را انجام دهد. نواختن موسیقیها (در صودت بلد بودن ) ویا زمزمه ترانههای آشنا، رقصیدن معمولی ویا قدم زدن با همراه درخارج از منزل میتواند موثر باشد.
برای ممانعت از خروج بیمار از منزل یا حیاط پشتی، قفلهای در وپنجره را دور از دید ودسترسی قرار دهید مثلأ در انتهای فوقانی یا تحتانی آنها درها را قفل کرده و کلیدها را برای خروج اضطراری در دسترس قرار دهید. ممکن است اقدامات ثیر مفید باشد:
محله خود را مطلع سازید
با همسایگان خود صحبت کنید
همسایههای خود را در رابطه با وضعیت بیمار آگاه سازید و فهرستی از اسامی وتلفنهای آنها را گردآوری کنید. از آنها درخواست کنید اگر بیمار را خارج از منزل وبدون همراه مشاهده کردند شمارا خبر کنند.
سایر افراد مانند نگهبان آپارتمان ویا کارکنان محل اقامت سالمندان ویا شهرکهای بازنشستگان را که بیمار شما درآنجا ساکن است مطلع سازید.
به پلیس خطر گم شدن بیمار خود را اطلاع دهید ونام وآدرس وشماره تلفن خود را در اختیار آنها قرار دهید.
مناطق خطرناک اطراف منزل خود را مانند محل آبگرفتگی،وجود پلکانهای بلند وخیابانهای پرترافیک را جستجو کنید. درصورت مفقود شدن بیمار ابتدا چنین مناطقی را جستجو کنید.
پیشاپیش اقداماتی را انجام دهید با در شما آمادگی لازم در صورت مفقود شدن بیمار فراهم گردد.
اطلاعات مهم را گردآوری کنید.
اطلاعات موثق ودقیق برای کسانیکه درگیر جستجوی بیمارهستند فراهم نمایید:
1 ـ فهرست کاملی از مشخصات بیمار: قد، وزن، رنگ موها، گروه خونی، رنگ چشمها، مشخصات ظاهری بیمار، شرایط پزشکی بیمار، داروهای مصرفی، وضعیت دندانها، جواهرات، حساسیتها ورنگ پوست بیمار را تهیه نمایید.
2 ـ تعدادی از جدیدترین عکس چهره بیمار را بهیه کنید.
3 ـ فهرستی از مکانهایی که ممکن است بیمار پس از مفقود شدن برود تهیه کنید. مانند مکانهایی که معمولأ برای قدم زدن میرفته، همسایگان قدیمی، مکانهای
مذهبی محلهای اشتغال ونیز سایرمکانهای مورد علاقه بیمار.
4 ـ فهرستی از مناطق خطرناک دراطراف محل مسکونی بیمار را تهیه کنید.
یکی از نگرانیهای مراقبین این است که آیا بیمار مفقود شده به سلامت به منزل باز میگردد. برنامه بازگشت امن در برنامههای انجمن آزهایمر ( در ایران فعلأ شعبهای ندارد) کمک می کند افراد مفقود شده پیدا شده وبه منزل بازگشت داده شود.
این برنامه خدمات زیر را فراهم مینماید:
نکاتی برای پیشگیری از سرگردانیومفقود شدن