پیش گیری

از سرگردانی و گمشدن بیمار

گم شدن بیمار آلزهایمری تجربه ناگواری است که ممکن است عواقب ناگوار وصدمات کشند‌ای درپی داشته باشد.

دراین قسمت اقداماتی پیشنهاد می‌گردد تا از سرگردانی مخاطره آمیز بیمار جلوگیری شده و اقدامات فوری در اینگونه موارد فراهم گردد.

• سرگردانی بیمار می‌تواند با گردش هدف دار ویا بدون هدف آغاز وبه گم شدن وی و ورود به مکانهای نامناسب منجر شود.
• گم شدن یکی از شایعترین مشکلاتی است که مراقب بیمار با آن مواجه می‌باشد.
• نزدیک به 60 درصد بیماران در طول بیماری خودشان سرگردان و مفقود می‌شوند وبرای بیشتر آنها مکررأ چنین اتفاقی رخ می‌دهد.
• برخی از بیماران نه تنها دراثر قدم زدن و پیاده روی بلکه بدنبال رانندگی ویا استفاده از وسایل نقلیه عمومی مفقود می‌شوند.

سرگردانی

سرگردانی بیمار آلزهایمری هنگامی آغاز می‌شود که:

1 ـ بیمار دیگر قادر به تشخیص افراد، مکان واشیاء آشنا نباشد.

2 ـ احساس گم شدگی درمحیط های جدید وتغییر یافته کند.

3 ـ تلاش کند که تعهدات سابق خود را مانند سرکار رفتن و یامراقبت ازبچه را همچنان ادامه دهد.

4 ـ داروهایی را مصرف کند که باعث بیقراری و سردرگمی بیمار شوند.

5 ـ تلاش کند که از استرس‌های ناشی از صدا، هم‌همه جمعیت ویا انزوای خود رهایی یابد.

6 ـ در ساعات خاصی از روز یا شب سردرگمی را تجربه کند.

7 ـ به‌علت فقدان فعالیت جسمانی دچار بیقراری شود.

8 ـ از صدا‌ها ومناظر ناآشنا ویا توهمات دچار ترس شود.

9 ـ بدنبال چیز‌هاس خاصی باشد مانند غذا، نوشیدنی،توالت ویا نیاز به همراهی یک دوست .

10 ـ درپی یافتی راههای خروجی منزل باشد.

پیشگیری از مفقود شدن و سرگردانی

پیش بینی سرگردانی ومفقود شدن بیمار دشوار استم. با این وجود مراقبین می‌توانند با بکارگیری اقداماتی مانف از آن شوند.

سازماندهی طول روز

برقراری اقدامات روزانه شامل فعالیت‌هاس هدف دار وتمرینات فیزیکی کافی که می‌تواند رفتار‌های منجر به سرگردانی را کاهش دهد. از بیمار بخواهید که کار‌های ساده منزل مانند جارو ومرتب کردن لباس‌ها را انجام دهد. نواختن موسیقی‌ها (در صودت بلد بودن ) ویا زمزمه ترانه‌های آشنا، رقصیدن معمولی ویا قدم زدن با همراه درخارج از منزل می‌تواند موثر باشد.

خانه خود را ایمن سازید

برای ممانعت از خروج بیمار از منزل یا حیاط پشتی، قفل‌های در وپنجره را دور از دید ودسترسی قرار دهید مثلأ در انتهای فوقانی یا تحتانی آنها درها را قفل کرده و کلیدها را برای خروج اضطراری در دسترس قرار دهید. ممکن است اقدامات ثیر مفید باشد:

• از وسایل الکترونیکی با زنگ هشدار دهند هنگام باز شدن در ویا از پادری‌های حساس به فشار در کنار دربمنزل ویا تختخواب بیمار می‌توانید استفاده کنید.
• اطراف پاسیو یا حیاط خود را با حصار یا نرده محصور کرده ومطمئن شوید که درها قفل شده باشند.

محله خود را مطلع سازید

با همسایگان خود صحبت کنید

همسایه‌های خود را در رابطه با وضعیت بیمار آگاه سازید و فهرستی از اسامی وتلفن‌های آنها را گردآوری کنید. از آنها درخواست کنید اگر بیمار را خارج از منزل وبدون همراه مشاهده کردند شمارا خبر کنند.

سایر افراد مانند نگهبان آپارتمان ویا کارکنان محل اقامت سالمندان ویا شهرک‌های بازنشستگان را که بیمار شما درآنجا ساکن است مطلع سازید.

پلیس محله خود را دخالت دهید

به پلیس خطر گم شدن بیمار خود را اطلاع دهید ونام وآدرس وشماره تلفن خود را در اختیار آنها قرار دهید.

دور وبرمنزل خود را بررسی کنید

مناطق خطرناک اطراف منزل خود را مانند محل آب‌گرفتگی،وجود پلکان‌های بلند وخیابان‌های پرترافیک را جستجو کنید. درصورت مفقود شدن بیمار ابتدا چنین مناطقی را جستجو کنید.

آمادگی لازم در صورت مفقود شدن

پیشاپیش اقداماتی را انجام دهید با در شما آمادگی لازم در صورت مفقود شدن بیمار فراهم گردد.

اطلاعات مهم را گردآوری کنید.

اطلاعات موثق ودقیق برای کسانیکه درگیر جستجوی بیمارهستند فراهم نمایید:

1 ـ فهرست کاملی از مشخصات بیمار: قد، وزن، رنگ موها، گروه خونی، رنگ چشمها، مشخصات ظاهری بیمار، شرایط پزشکی بیمار، داروهای مصرفی، وضعیت دندانها، جواهرات، حساسیت‌ها ورنگ پوست بیمار را تهیه نمایید.

2 ـ تعدادی از جدیدترین عکس چهره بیمار را بهیه کنید.

3 ـ فهرستی از مکانهایی که ممکن است بیمار پس از مفقود شدن برود تهیه کنید. مانند مکانهایی که معمولأ برای قدم زدن می‌رفته، همسایگان قدیمی، مکانهای

مذهبی محل‌های اشتغال ونیز سایرمکانهای مورد علاقه بیمار.

4 ـ فهرستی از مناطق خطرناک دراطراف محل مسکونی بیمار را تهیه کنید.

ثبت نام در برنامه بازگشت امن

یکی از نگرانی‌های مراقبین این است که آیا بیمار مفقود شده به سلامت به منزل باز می‌گردد. برنامه بازگشت امن در برنامه‌های انجمن آزهایمر ( در ایران فعلأ شعبه‌ای ندارد) کمک می کند افراد مفقود شده پیدا شده وبه منزل بازگشت داده شود.

این برنامه خدمات زیر را فراهم می‌نماید:

• امکان تماس تلفنی 24 ساعته بدون پرداخت هزینه مربوط بیماران مفقود شده.
• حمل وسایلی که حاوی مشخصات فردی بیمار است مانند مچ بند، گردنبند، اتیکت لباس، کارت مشخصات فردی بیمار، این وسایل به دیگران نشان می‌دهد که این فرد دچار اختلال حافظه بوده وممکن است به کمک احتیاج داشته باشد ونیز حاوی شماره تلفن‌های ضروری است.

• ثبت نام دربانک اطلاعاتی ملی، اطلاعات مهمی را دراختیار می گذارد که سریعأ می‌توان در صورت مفقود شدن کسی به آن دسترسی پیدا کرد این اطلاعات به سازمانهای قانونی وانتظامی در جستجوی فرد کمک می کند.
• ارتباط با انجمن آلزهایمر، با داشتن شعبات فراوان می‌تواند منبع حمایت کننده خوبی باشد.

نکاتی برای پیشگیری از سرگردانیومفقود شدن

• دقت کنید ببینید بیمار گرسنه است، نیاز دارد به توالت برود ویا احساس عدم آرامش می‌کند.
• برای کاهش اضطراب وبیقراری. بیمار را به ورزش مناسب ترغیب کنید.
• بیمار را به کارهای روزمره مشغول کنید مانند: لباس شویی ویا پخت وپز غذا ویا هر کاردیگری که توانایی انجام آن را داشته باشد.
• به بیمار یادآوری کنید که درصورت مفقود شدن شما می‌دانید چگونه اورا پیداکنید.
• میزان سروصدای محیط وسردرگمی بیمار را کم کنید.

• به بیماریکه احتمال دارد گم شود ویا اختلال جهت‌یابی پیدا کند اطمینان خاطر دهید.
• پیشاپیش پلیس را نسبت به اینکه شما ازیک بیمار آلزهایمری مراقبت می‌کنید آگاه سازید.
• پیشاپیش برنانه‌ای برای پیدا کردن بیمار، با فرض مفقود شدن وی، تنظیم کنید.