سرگردانی بیمار می‌تواند با گردش هدف دار و یا بدون هدف آغاز و به گم شدن وی و ورود به مکانهای نامناسب منجر شود.

گم شدن یکی از شایعترین مشکلاتی است که مراقب بیمار با آن مواجه می‌باشد.

نزدیک به 60 درصد بیماران در طول بیماری خودشان سرگردان و مفقود می‌شوند وبرای بیشتر آنها مکررا چنین اتفاقی رخ می‌دهد.

برخی از بیماران نه تنها در اثر قدم زدن و پیاده روی بلکه به دنبال رانندگی و یا استفاده از وسایل نقلیه عمومی مفقود می‌شوند.

بیمار دیگر قادر به تشخیص افراد، مکان و اشیاء آشنا نباشد.

احساس گم شدگی در محیط های جدید و تغییر یافته کند.

تلاش کند که تعهدات سابق خود را مانند سرکار رفتن و یا مراقبت از بچه را همچنان ادامه دهد.

داروهایی را مصرف کند که باعث بیقراری و سردرگمی بیمار شوند.

تلاش کند که از استرس‌های ناشی از صدا، هم‌همه جمعیت و یا انزوای خود رهایی یابد.

در ساعات خاصی از روز یا شب سردرگمی را تجربه کند.

به‌علت فقدان فعالیت جسمانی دچار بیقراری شود.

از صدا‌ها و مناظر ناآشنا و یا توهمات دچار ترس شود.

بدنبال چیز‌هاس خاصی باشد مانند غذا، نوشیدنی،توالت و یا نیاز به همراهی یک دوست .

در پی یافتن راههای خروجی منزل باشد.

از وسایل الکترونیکی با زنگ هشدار دهند هنگام باز شدن در ویا از پادری‌های حساس به فشار در کنار درب منزل و یا تختخواب بیمار می‌توانید استفاده کنید.

اطراف پاسیو یا حیاط خود را با حصار یا نرده محصور کرده و مطمئن شوید که درها قفل شده باشند.

فهرست کاملی از مشخصات بیمار: قد، وزن، رنگ موها، گروه خونی، رنگ چشمها، مشخصات ظاهری بیمار، شرایط پزشکی بیمار، داروهای مصرفی، وضعیت دندانها، جواهرات، حساسیت‌ها و رنگ پوست بیمار را تهیه نمایید.

تعدادی از جدیدترین عکس چهره بیمار را تهیه کنید.

فهرستی از مکانهایی که ممکن است بیمار پس از مفقود شدن برود تهیه کنید. مانند مکان هایی که معمولا برای قدم زدن می‌رفته، همسایگان قدیمی، مکانهای

فهرستی از مکانهایی که ممکن است بیمار پس از مفقود شدن برود تهیه کنید. مانند مکان هایی که معمولا برای قدم زدن می‌رفته، همسایگان قدیمی، مکانهای مذهبی محل‌های اشتغال و نیز سایر مکانهای مورد علاقه بیمار.

فهرستی از مناطق خطرناک در اطراف محل مسکونی بیمار را تهیه کنید.

امکان تماس تلفنی 24 ساعته بدون پرداخت هزینه مربوط بیماران مفقود شده.

حمل وسایلی که حاوی مشخصات فردی بیمار است مانند مچ بند، گردنبند، اتیکت لباس، کارت مشخصات فردی بیمار، این وسایل به دیگران نشان می‌دهد که این فرد دچار اختلال حافظه بوده و ممکن است به کمک احتیاج داشته باشد و نیز حاوی شماره تلفن‌های ضروری است.

ثبت نام در بانک اطلاعاتی ملی، اطلاعات مهمی را در اختیار میگذارد که سریعا می‌توان در صورت مفقود شدن کسی به آن دسترسی پیدا کرد این اطلاعات به سازمانهای قانونی و انتظامی در جستجوی فرد کمک می کند.

ارتباط با انجمن آلزایمر، با داشتن شعبات فراوان می‌تواند منبع حمایت کننده خوبی باشد.

دقت کنید ببینید بیمار گرسنه است، نیاز دارد به توالت برود و یا احساس عدم آرامش می‌کند.

برای کاهش اضطراب و بیقراری. بیمار را به ورزش مناسب ترغیب کنید.

بیمار را به کارهای روزمره مشغول کنید مانند: لباسشویی و یا پخت و پز غذا و یا هر کار دیگری که توانایی انجام آن را داشته باشد.

به بیمار یادآوری کنید که در صورت مفقود شدن شما می‌دانید چگونه او را پیدا کنید.

میزان سر و صدای محیط و سردرگمی بیمار را کم کنید.

به بیماری که احتمال دارد گم شود و یا اختلال جهت‌یابی پیدا کند اطمینان خاطر دهید.

پیشاپیش پلیس را نسبت به اینکه شما از یک بیمار آلزایمری مراقبت می‌کنید آگاه سازید.

پیشاپیش برنامه‌ای برای پیدا کردن بیمار، با فرض مفقود شدن وی، تنظیم کنید.