مدیریت زمان؛ مهمترین مهارت زندگی در دنیای مدرن است. اصطلاح مدیریت زمان از 100 سال پیش تاکنون مطرح بوده است. مدیریت زمان را میتوان به معنای کنترل خود ما و نحوه استفاده ما از زمان است.
مردم دنیا ادراک های متفاوتی نسبت به زمان دارن. تفاوت در زمان کاری، وقت شناسی و اوقات فراغت، در برخی فرهنگ ها زمان محدود است و مدیریت زمان و بنامه ریزی اجتناب ناپذیر است. شیوه استفاده ما از زمان به عدالت ما برمیگردد. بنابراین برای بهبود باید تلاش کنیم.
سستی و تنبلی موجب می شود افراد فاقد انگیزش لازم برای برنامه ریزی باشند. برخی افراد دوست دارند تحت فشار و تنگی وقت و بحران کار کنند(کار دقیقه نود)، متاسفانه زمان در کشورهای کمتر توسعه یافته قربانی بی برنامگی های جامعه می شود.
مدیریت زمان یعنی انجام کارها به صورت موثر و در زمان مناسب که مهمترین و اساسی ترین عامل آن هدف و نظم است.
برای مدیریت زمان باید انگیزه و اشتیاق داشت. پس برای موفقیت در انجام آن باید چند مورد را درنظر گرفت قانون کنترل: زمان میتواند تحت کنترل ما درآید.
احساسات و تفکر افراد: دیدگاه درونی افراد نسبت به خودانگاره سبب میشود تا به طور طبیعی بکوشید دیدگاهی که در درون نسبت به خود دارید را با عملکرد بیرونی هماهنگ و همسو سازد. در صورتی مدیر زمان خوبی می شوید که باور داشته باشید مدیریت زمان را به نحو عالی انجام میدهید.
تصمیم گیری: با به کارگیری 4 اصل، اشتیاق، قاطعیت، اراده، و انضباط فردی به راحتی میتوانید به باورهایی جدید و مثبت در مورد خود و بهره وری شخصی تان دست یابید.
برنامه ریزی ذهنی: با تغییر مکالمه درونی خود ایجاد انگیزه مثبت در مدیریت زمان کنید.
خود را در کمال مطلوب ببینید: خود را به صورت مدیر زمان عالی تصور کنید، و از این راه یک تصور شفاف از خودتان به عنوان فردی که بر زمان و زندگی خود احاطه دارد، ایجاد کنید.
برای تنظیم کارها و جهت دادن به فعالیت ها ابتدا باید اهداف و ارزش های خود را بشناسیم.
هدف باید عینی و قابل اندازه گیری باشد.
انتخاب هدف باید واقع بینانه و با امکانات و شرایط زندگی واقعی همخوان باشد.
هدف باید طبق ارزش ها و خواسته های خود فرد باشد نه جامعه، خانواده و دوستان و سایرین.
اگر هدف کلی و بزرگ باشد باید به اهداف کوچک و قابل اجرا و در حد توان تبدیل شود.
هدف نباید کوچک و پایین تر از حد توان باشد، در این صورت مناع از تالش کافی خواهد شد.
یکی از اهداف را انتخاب کرده و روی کاغذ بنویسید، سپس یادداشت کنید برای رسیدن به هدف مورد نظر چه کارهایی باشد انجام دهید، می توانید از روش بارش ذهنی استفاده کنید.
مثال هدف : لاغر شوم
راهکار
تنظیم کالری دریافتی چک کردن هفتگی وزن و ثبت پیشرفت.
حضور در باشگاه و انجام ورزش گروهی.
مسیر بین محل کار تا خانه را پیاده بروم.
افزایش فعالیت و تحرک در خانه را کنم.
صحبت با افراد موفق در کاهش وزن برای آگاه شدن و گرفتن انگیزه.
مشورت با مربی ورزش جهت جلوگیری از آسیب های ورزش سنگین.
مشورت با مشاور تغذیه جهت برنامه غذایی مناسب و جلوگیری از سوء تغذیه.
با توجه به برگه راهکار ها برای هر یک از اهداف زمان تعیین کنید. مشخص کنید که حداکثر تا چه زمانی می خواهید به این اهداف دست یابید. سپس با توجه به زمان کلی، زمان انجام هر یک از کارها را مشخص کرده و انجام دهید.
مثال: لاغر شوم
زمان کلی : تا اول مهر ماه و شروع دانشگاه 3 کیلوگرم کاهش وزن داشته باشم
زمان جزیی: انجام پیاده روی روزانه به مدت 40 دقیقه حضور در باشگاه 3 روز در هفته به مدت 1 ساعت کاهش زمان خوردن وعده های اصلی غذایی به منظور کاهش انرژی دریافتی
با توجه به زمان بندی انجام اهداف می توان یک جدول تهیه کرد که نشان دهد در هر دوره ای از زمان چه کارهایی برای انجام دادن دارید.
در این مرحله با توجه به فهرست کارهای هدف و انجام کارهای روزانه این سوال پیش می آید که چگونه به این کارها بپردازم بدون اینکه وقت کم بیارم؟
نحوه استفاده از زمان باید توسط دفترچه یادداشت یا دفتر گزارش فعالیت ثبت شود.
ثبت احساسات فردی هنگام انجام کارهای روزانه: خسته، پر انرژی، بی حال، شاد، ناراحت و … به مدت یک هفته، کارهای انجام شده را در جدول وارد کرده و پس از یک هفته آن را بررسی کنید.
این جدول نشان می دهد که:
انجام هر کار چقدر زمان می برد.
کارهای روزمره چه کارهایی هستند.
در طی یک هفته چه کارهایی انجام می شود.
معمولا چه کارهایی باعث اتلاف وقت می شود.
در هر زمان از روز برای چه نوع کارهایی انرژی بیشتری دارید.
فهرستی از کارهایی که باید انجام شود یا فهرستی از اهداف اولویت بندی شده تهیه کنید. در این فهرست انجام کارهای عقب مانده و تکراری باید قید شود. مانند: خواب، رفت و آمد و غذا خوردن و نظافت و سایر موارد.
مقدار زمان لازم برای فهرست کارها را محاسبه کنید. اگر مدت زمان لازم برای کارها از 168 ساعت کمتر باشد می توانید برنامه ریزی را شروع کنید. برای شروع برنامه ریزی ابتدا مواردی را در نظر بگیرید که زمان ثابتی دارند مانند: زمان رفت و آمد، وقت دکتر و … سپس کارهایی که زمان آن در اختیار خودتان است مانند: خرید کردن، تلفن به دوستان و رسیدگی به امور منزل و مطالعه و سایر موارد.
در صورتی که مدت زمان لازم بیش از 168 ساعت باشد، شما بیش از زمانی که در اختیار دارید، از خود انتظار دارید بنابراین باید بخشی از کارهایی را که در فهرست دارید حذف شود.
برای حذف کارها می توان طبق دو معیار مهم و فوری استفاده کنید.
فوریت: مستلزم توجه فوری
مهم بودن: به نتایج کار بر می گردد
غیر مهم و فوری: اموری که تا زمان خاصی انجام شوند اما نه اینکه الزاما توسط خود انجام شود.
مهم و فوری: توسط خودمان و در همان زمان انجام شود غیر مهم و غیر فوری کارهایی که موجب اتلاف وقت می شود.
غیر مهم و غیر فوری: کارهایی که موجب اتلاف وقت می شود مهم و غیر فوری کارهایی که باید توسط خودمان انجام شود اما می توان به زمان آینده موکول کرد.
در این مرحله مطابق آنچه که برنامه ریزی شده پیش بروید و بعد از انجام هر کار در جدول عالمت بزنید. اگر به هر علتی نتوانستید کاری را در زمان معین انجام دهید، جای آن فعالیت را تغییر داده و بنویسید به جای آن چه کاری انجام داده اید. .
به مواردی که نمی توانید مطابق جدول انجام دهید توجه کنید و موارد لازم را یادداشت کنید. دقت کنید که آیا زمان لازم برای هر کاری را درست برآورد کرده اید یا خیر. بر اساس این اطلاعات و آنچه که در هفته های بعد به دست می آورید، برنامه هفته بعد را تنظیم کنید.
برای مدیریت زمان باید عواملی را که موجب اتلاف وقت می شوند، شناخته و کنترل کرد.
عدم توجه به فوریت و اهمیت کارها که موجب انجام شدن کارهای فوری شده و امور مهم فراموش می شود.
برای شروع و ادامه کار منتظر زمان مناسب بودن یا این تفکر که انجام کار زمانی که سرحال هستیم.
دشواری در تصمیم گیری و در نظر گرفتن تمامی جوانب یک موضوع که مستلزم زمان طولانی است.
کمال گرایی به معنی داشتن استانداردهای غیر واقعی که رضایت فقط در موفقیت کامل و صد در صد دیده می شود.
ترس از شکست و اعتماد به نفس پایین.
می توان علل به تعویق انداختن کارها را را در 3 گروه جای داد:
اضطراب: کار به تعویق می افتد به دلیل ترس از اینکه از عهده انجام کار برنیایم.
ناتوانی در تحمل ناکامی: اینکه تحمل ناکام شدن، خستگی،کار سخت، احساسات ناخوشایند را نداریم
مخالفت جویی: به تعویق انداختن کار نوعی ابراز خشم نسبت به کسی است که کار را تحمیل کرده یا در مورد نحوه و زمان آن اصرار می کند.
انجام برنامه های بزرگ نیاز به زمان زیادی دارد و 2 شیوه می توان برای آن در نظر گرفت:
زمان فشرده: در یک مقطع زمان خاص همه کارها متوقف شده و زمان روی برنامه متمرکز می شود.
زمان گسترده: در هر روز بخش کوچکی از کار برنامه بزرگ انجام می شود.
در هر هفته چند ساعت را برای اختصاص دادن به کارهای عقب افتاده خالی بگذارید.
به این موضوع توجه کنید که چه زمانی برای انجام کارهای مهم بیشترین بهره وری را به همراه دارد.
خواب کمتر به کمیت کار اضافه می کند اما کیفیت کار از بین می رود و برای انجام کار بهتر به نیازهای فیزیکی بدن توجه کنید.
چقدر این پست مفید بود؟
برای ثبت روی هر ستاره کلیک کنید
میانگین امتیازات 4.3 / 5. تعداد رای: 6
تا الان رای نیامده! اولین نفری باشید که به این پست امتیاز می دهید.