- آیا زود به زود عصبانی می‌شوید؟
- آیا از اینکه سریعاً منفجر می‌شوید و کنترل خود را در مقابل فشارهای روانی از دست می‌دهید ناراحت هستید و پشیمان می‌شوید؟
- آیا عصبانیت شما باعث شده که دوستان و نزدیکان، شما را ترک کنند؟
- آیا به عوارض جسمانی خشم در بدن خود پی‌برده‌اید؟ آیا هنگامی‌که عصبانی هستید خواب راحتی دارید؟ آیا عصبانیت باعث طپش قلب، بالارفتن فشار خون، سرگیجه و اختلال دستگاه گوارش در شما شده است؟
- آیا به اثرات پرخاشگری در رفتار کودکان خود توجه کرده‌اید؟
خشونت واکنشی هیجانی است که در برابر ناکامی وبدرفتاری بروزمی کند. همه ما در طول زندگی با موقعیت‌های خشم برانگیز روبرو شده‌ایم. رفتارهای خشونت‌بار اگرچه نسبتاً شایع هستند اما ما را از رسیدن به اهداف خود باز‌می‌دارند و علت اینکه افراد در مورد خشم دچار تعارض و تضاد هستند، همین نکته است. از یک طرف خشم، پاسخ طبیعی انسان در برابر تهدیدات خارجی است و از طرف دیگر می‌تواند روابط بین فردی را مختل کند و روابط اجتماعی ما را به شدت تحت تاثیر قرار دهد.
هیجان‌هایی که غالباً با خشم همراه هستند عبارتند از: عصبانیت، خشونت، خصومت، کینه‌توزی، غضب، تنفر، تحریک، حسادت، رنجش، غرض، تحقیر و ناراحتی.
نکته مهم این است که بدانیم چه زمانی خشم برای ما مشکل ایجاد می‌کند و زندگی را به‌طور جدی به خطر می‌اندازد.
آستانه خشم افراد با یکدیگر متفاوت است، ولی می‌توانیم از روش هایی برای کنترل خشم استفاده کنیم. احتمال بروز رفتارهای خشونت‌بار در شرایط زیر افزایش می‌یابد.
- عدم تحقق اهداف و خواسته های خود
- احساس تحقیرشدن یا مورد بی‌عدالتی قرارگرفتن
- احساس فریب کاری یا عهد‌شکنی از سوی دیگران
- احساس بی‌اعتنایی یا بدرفتاری از سوی دوستان و وابستگان
- مورد حمله بدنی یا کلامی قرارگرفتن
مهارت‌های مقابله با خشم
مهارت‌های مقابله با خشم عبارتند از:
- بررسی افکاری که در ما خشم ایجاد نموده است
- استفاده از روش های خود آرامسازی
- استفاده از روش های ایمن‌سازی در مقابل استرس
- باورداشتن خود به اینکه با کمی تمرین قادر خواهد بود خشم خود را تا حد زیادی کنترل نماید
- آموزش مهارت‌های جرأت ورزی و ابراز وجود
- مذاکره و گفتگو با دیگران و دوستان در شرایط استرس
استفاده از داروهایی که بتواند آستانه تحمل را بالا ببرد و پرخاشگری ما را کمتر نماید در چنین شرایطی بسیار مهم است. بسیاری
تصور میکنند که منظور داروی آرام بخش به معنی خواب آور و رخت آور است. در حالیکه این داروها مانند سرترالین، سیتالوپرام یا فالکستین خواب آور نبوده و پس از مدت کوتاهی از مصرف باعث صبر و حوله بیشتر در وی میگردد.
به یاد داشته باشید در چنین شرایطی مصرف دارو به معنی این نمی باشد که فرد دچار بیماری عصبی است بکله دارو در اینجا نقش تنظیم کننده رفتار را ایفا میکنند.
از سوی دیگر برخی نگران هستند که ممکن است به دارو اعتیاد پیدا کنند، در حالیکه این داروها خاصیت اعتیاد اور به مفهوم وابستگی به آنها نداشته و هر موقع لازم بود میتوان قطع نمود.
در صورتیکه این داروها با مهارت هایی که ذکر آن رفت توامان مصرف شوند به مراتب اثر بیشتر و بهتری خواهند داشت.
