مراقبت از عضو خانواده فرد خودکشی کننده پس از درمان

راهنمای مراقبت از عضو خانواده پس از درمان در بخش اورژانس

راهنمای خانواده در بخش اورژانس:

رفتارهای خودکشی آمیزه ای از احساسات پیچیده (مانند غم و اندوه، خشم و …) را در اعضای خانواده فردی که اقدام به خودکشی کرده است، بر می انگیزد. راهنمای حاضر به همین منظور برای شما طراحی شده است. این راهنما شامل نکات مهمی درباره نحوه مراقبت از خود و اعضای خانواده تان پس از اقدام به خودکشی است و منابعی را برای کمک به پشت سر گذاشتن بحران موجود در اختیار شما قرار می دهد.

در بخش اورژانس چه روی می دهد؟

هدف

هدف بخش اورژانس ارائه بهترین خدمات به افراد اقدام کننده به خودکشی، تثبیت وضعیت جسمی و هیجانی بیمار و توصیه و ارجاع به مراقبت های پیگیری یا درمان است. این فرآیند مراحل مختلفی دارد.

پس از پذیرش فرد اقدام کننده به خودکشی در بخش اورژانس، پزشک سلامت جسمی و روانی او را ارزیابی خواهد کرد. علاوه بر این کادر درمان بخش اورژانس وجود برخی مشکلاتی که می توانند با خودکشی در ارتباط باشند از جمله مصرف داروهای غیر مجاز را بررسی می کنند.

کادر درمان اورژانس باید به دقت به رفتار و صحبت های افراد به ویژه آنچه که درباره نحوه آسیب رسانی به خودشان عنوان می کنند، توجه کنند.

ارزیابی

پس از این که سلامت جسمی عضو خانواده شما توسط کادر اورژانس مورد ارزیابی قرار گرفت، سلامت روانی او نیز باید مورد ارزیابی قرار گیرد. این ارزیابی ها در زمینه های زیر انجام خواهند شد:

1- مشکلات جسمی و روانپزشکی موجود چیست؟ آیا این مشکلات در حال حاضر وجود دارند یا تحت درمان قرار گرفته اند؟ آیا افکار و رفتار خودکشی نتیجه تغییرات اخیر در زندگی فرد هستند یا از مدت ها قبل وجود داشته اند؟

2- فرد برای آسیب رساندن به خود چه اقدامی انجام داده است؟ آیا سابقه قبلی اقدام به خودکشی داشته است؟ دلیل اقدام به خودکشی او چه بوده و چرا اکنون این اقدام را انجام داده است؟ عوامل استرس زای موجود از جمله ضرر مالی، مشکلات ارتباطی که ممکن است با این تصمیم مرتبط باشند چه هستند؟ آیا او از زنده ماندن پشیمان است؟ آیا از کسی عصبانی بوده است یا در صدد پیوستن به فردی بوده که فوت کرده است؟ دیدگاه او درباره مرگ چیست؟

3- شبکه های حمایتی فرد کدامند؟ برنامه های درمانی مناسب فرد کدامند؟ فرد و خانواده اش چه درمان هایی را ترجیح می دهند؟

نکات مهمی که کادر درمان باید به آنها توجه کند عبارتند از: وجود یادداشت خودکشی، وخامت اقدام به خودکشی یا سابقه قبلی اقدام به خودکشی.

آنچه بخش اورژانس باید بداند:

رازداری و به اشتراک گذاری اطلاعات

اعضای خانواده منبع اطلاعاتی ارزشمندی از شرح حال بیمار هستند بنابراین تا حد امکان اطلاعات را به صورت کامل در اختیار کادر درمان قرار دهید زیرا این اطلاعات می تواند تصمیمات درمانی که برای بیمار شما گرفته می شود را تحت تأثیر قرار دهد.

در صورت اقدام به خودکشی از طریق مصرف دارو، حتماً اطلاعات مربوط به داروهای مصرف شده توسط فرد را به همراه داشته باشید.

گام های بعدی در بخش اورژانس

پس از این که سلامت جسمی و روانی عضو خانواده شما به طور کامل مورد بررسی قرار گرفت، کادر درمانی بخش اورژانس در مورد نیاز یا عدم نیاز به بستری شدن او تصمیم گیری می کنند. اگر نیاز به بستری شدن باشد شما می توانید برای دریافت اطلاعات بیشتر درباره مراحل درمان، خدمات حمایتی و برنامه ریزی درمانی عضو خانواده تان اقدام کنید.

اگر نیازی به بستری شدن نباشد، شما به همراه بیمارتان و کادر درمان او می توانید جلسات پیگیری درمانی را برنامه ریزی کنید. هنگام برنامه ریزی پیگیری درمانی موارد زیر را مد نظر قرار دهید.

از عضو خانواده خود بپرسيد:	از تيم درمان بپرسيد: شامل پزشک، روانشناس، پرستار، مددکار (اجتماعی و غيره)
آيا از لحاظ روحی و جسمی آمادگی ترخيص از بيمارستان را داريد؟	آيا از نظر پزشکی مطمئن هستيد که عضو خانواده من آمادگی ترخيص از بيمارستان را دارد؟
رابطه شما با پزشكتان چطور است و ويزيت بعدی شما کی است؟	چرا اين تصميمات مراقبتی و درمانی را برای عضو خانواده من گرفتيد؟
از زمانی که افكار يا رفتارهای اقدام به خودکشی شما شروع شده است چه چيزی تغيير کرده است؟	آيا جلسات پيگيری برنامه ريزی شده اند؟ آيا می توان زمان آن را جلو انداخت؟
بعد از ترخيص از بخش اورژانس من/ما چگونه می توانيم به شما کمک کنيم؟	نقش من به عنوان عضو خانواده فرد اقدام کننده به خودکشی در طرح ايمنی چيست؟
آيا موافقيد اگر افكار خودکشی شما بازگشت با من/ما صحبت كنيد؟ اگر خير، آيا فرد دیگری هست که مايل باشيد با او صحبت كنيد؟	در فرآيند درمان بايد به دنبال چه باشيم و چه زمانی بايد به دنبال کمک بيشتری باشيم )از جمله مراجعه مجدد به بخش اورژانس يا تماس با متخصصان و ساير مراکز بهداشتی درمانی

به یاد داشته باشید برنامه ریزی برای جلسات پیگیری درمان بلافاصله پس از ترخیص از بخش اورژانس بیمارستان برای بهبودی بیمار ضروری است.

كاهش خطر در منزل

برای کاهش خطر آسیب به خود و خودکشی در منزل موارد زیر را در نظر داشته باشید:

تهیه طرح ایمنی

برای پیشگیری از اقدام مجدد به خودکشی، یک طرح ایمنی تهیه کنید. این طرح باید با مشارکت شما، عضو خانواده تان، پزشک، روانشناس و سایر درمانگران او تهیه شود. شما باید به عنوان عضوی از خانواده از طرح ایمنی و نقشتان در آن مطلع باشید. از جمله:

هدف طرح ایمنی کاهش خطر خودکشی است. بنابراین اگر احساس می کنید که این طرح نمی تواند هدف مورد نظر را تامین کند، حتما این موضوع را با کادر درمان در میان بگذارید.

حفظ امیدواری

خانواده ها اغلب سعی می کنند محیطی امن و چشم اندازی امیدبخش را برای عضو اقدام کننده به خودکشی یا دارای رفتارهای خودکشی فراهم کنند. در حالی که مواجهه با بحران خودکشی اعضای خانواده را تحت فشار روانی زیادی قرار می دهد. بنابراین نیازی نیست به تنهایی از پس این شرایط برآیید. شما می توانید از دوستان، سایر اعضای خانواده و همینطور مراکز و متخصصان مرتبط کمک بگیرید و خدمات تخصصی دریافت کنید.

مراقبت های بخش اورژانس کوتاه مدت و بحران محور هستند در حالی که مداخلات درمانی بلند مدت می توانند نقش موثرتری در کاهش رفتار و افکار خودکشی داشته باشند.

شما و عضو خانواده تان می توانید با پزشک و سایر متخصصان سلامت روان درباره درمان های مختلف ) از جمله درمان اختلال های روانی مانند افسردگی، دوقطبی و …( مشورت کنید. معمولا این اختلال ها نیازمند مجموعه ای از اقدامات درمانی هستند و عضو خانواده شما می تواند از کمک افراد متخصص در هر حوزه بهره مند شود.

همچنین اگر بیمار شما دارای سوء مصرف الکل یا دارو است، بهتر است هر چه سریع تر برای رفع این مشکل نیز اقدام کند. شما می توانید برای کمک به عضو خانواده تان با مراکز یا گروه های مرتبط و فعال در این زمینه یا سایر منابع حمایتی در ارتباط باشید. این مراکز می توانند منابع خوبی برای کمک به شما باشند.

لیست زیر دربرگیرنده اطلاعات و شماره تماس های لازم برای کمک به شما و بیمارتان در پشت سر گذاشتن این بحران است. به یاد داشته باشید بخش اورژانس 24 ساعته و در 365 روز سال باز است و در صورت ادامه یافتن مشکل و در دسترس نبودن تیم درمان عضو خانواده تان، می تواند خدمات مورد نیاز را به وی ارائه دهد.

در صورت بروز بحران می توانید به نزدیک ترین مرکز خدمات جامع سلامت مراجعه کرده یا با شماره های زیر تماس بگیرید:

خط مشاوره بهزیستی: 1480

اورژانس اجتماعی: 123

جمعيت علمی پیشگیری از خودکشی ايران:

آدرس: تهران، خيابان ستارخان، خيابان نيايش کوچه منصوری، دانشگاه علوم رفتاری و سلامت روان، جمعيت علمی پیشگیری از خودکشی ايران

تلفن: 021-66550200

https://www.aparat.com/irssp.iums.ac.ir